Prokurorët gjermanë kanë akuzuar një grua të moshuar ish-sekretare e komandantit të SS të Stutthof me 10,000 akuza për vrasjen e mijëra hebrenjve gjatë Luftës së Dytë Botërore.
95-vjeçarja gjithashtu përballet me një numër të paspecifikuar të akuzave për përpjekje për vrasje për shërbimin e saj në kamp midis qershorit 1943 dhe prillit 1945, tha të premten Peter Mueller-Rakow, zëdhënësi i prokurorëve në qytetin verior të Itzehoe.
Përkundër moshës së saj të shtyrë, e dyshuara do të gjykohet në gjykatën për të mitur për shkak të faktit se ajo ishte nën 21 vjeç në kohën e krimeve të pretenduara, tha Mueller-Rakow.
E dyshuara, të cilin Mueller-Rakow nuk do ta identifikonte në përputhje me ligjet gjermane të privatësisë, besohet se është mjaft mirë me shëndet për të dalë në gjyq.
Ajo më parë është identifikuar pjesërisht si Irmgard F. nga transmetuesi publik gjerman NDR, i cili e intervistoi atë në shtëpinë e pensioneve ku ajo tani jeton në një komunitet të vogël në veri të Hamburgut.
Ajo konfirmoi për NDR se kishte punuar si sekretare e oficerit të SS Paul Werner Hoppe në Stutthof, por tha se ajo kurrë nuk vuri këmbë në kamp vetë dhe nuk dinte për vrasjet që ndodhnin atje.
Hoppe u gjykua dhe u dënua si ndihmës për vrasjet dhe u dënua me nëntë vjet burg në 1957. Ai vdiq në 1974.
NDR citoi një deklaratë të vitit 1954, ku Irmgard F. kishte bërë kur u intervistua si dëshmitare përpara gjyqit, në të cilën ajo u tha autoriteteve të gjitha korrespondencat e Hoppe me administratën më të lartë të SS kishin kaluar tavolinën e saj dhe se komandanti kishte diktuar letrat e saj çdo ditë.
Ajo gjithashtu tha se nuk dinte për të burgosurit që u futën në dhomat e gazit, por u tha autoriteteve në atë kohë se ishte në dijeni që Hoppe kishte urdhëruar ekzekutime, të cilat ajo supozonte se ishin dënim për shkeljet, njoftoi NDR.
Çështja kundër saj do të mbështetet në precedentin e ri ligjor gjerman të vendosur në çështjet gjatë dekadës së fundit që kushdo që ndihmoi në funksionimin e kampeve të vdekjes dhe kampeve të përqendrimit mund të ndiqet penalisht si një ndihmës i vrasjeve të kryera atje, madje edhe pa prova të pjesëmarrjes në një krim specifik.
Fillimisht një pikë grumbullimi për hebrenjtë dhe polakët jo-hebrenj të larguar nga Danzig – tani qyteti polak i Gdansk – Stutthof nga rreth vitit 1940 u përdor si i ashtuquajtur “kamp arsimor pune” ku dërgoheshin punëtorë të detyruar, kryesisht shtetas polakë dhe sovjetik për të vuajtur dënimet dhe shpesh vdiqën.
Nga mesi i vitit 1944, dhjetëra mijëra hebrenj nga getot në Baltik dhe nga Aushvici mbushën kampin së bashku me mijëra civilë polakë të përfshirë në shtypjen brutale naziste të kryengritjes së Varshavës.
Të tjerët të burgosur atje përfshinin të burgosur politikë, kriminelë të akuzuar, njerëz të dyshuar për veprimtari homoseksuale dhe Dëshmitarë të Jehovait.
Më shumë se 60,000 njerëz u vranë atje duke u dhënë injeksione vdekjeprurëse të benzinës ose fenolit direkt në zemrat e tyre, të pushkatuar ose të uritur. Të tjerët u detyruan jashtë gjatë dimrit pa veshje derisa vdiqën nga ekspozimi, ose u vranë në një dhomë gazi.
Vitin e kaluar, një ish-zyrtar i SS, Bruno Dey, u dënua në moshën 93 vjeçare për më shumë se 5,000 akuza për përfshirje në vrasje për shërbimin në Stutthof si roje dhe iu dha një dënim me kusht dy vjet.
