Në zemër të lagjes elitare 1 Maji në Fier, mes rrugëve të asfaltuara dhe vilave luksoze, fshihet një histori mjerimi – çifti Mustafaj jeton në kushte të rënda ekonomike dhe shëndetësore, pa ndihmë nga askush.
Redaksitë e JOQ dhe TvaNews vendosën të ndjekin një ankesë të mbërritur nga qytetarë të shqetësuar. Ata udhëtuan drejt një prej lagjeve më të pasura të Fierit, për të zbuluar të vërtetën pas një fasade luksi që nuk i përket të gjithëve. Në këtë zonë ku dominon mirëqenia, u gjet banesa modeste e çiftit të moshuar Mustafaj.
Elsa Mustafaj, bashkëshortja e Resulit, na priti në shtëpinë e tyre të rrënuar. Ajo rrëfeu se bashkëshorti i saj ndodhet i shtruar në spital, pasi ka pësuar një aksident të rëndë, ndërsa vetë përballet çdo ditë me sëmundjen e epilepsisë. Në mungesë të kujdesit shtetëror, ajo ka mbetur e vetme në përballje me fatkeqësinë.
Në dëshminë e saj, Elsa tregoi se mbijeton vetëm falë bamirësisë së fqinjëve. Komshinjtë, sipas saj, herë pas here sjellin ndonjë ushqim ose ndihmë modeste për të mos e lënë të vuajë në heshtje.
Ajo sqaroi se nuk përfiton as pension, as ndihmë ekonomike, dhe se institucionet kanë ndërprerë çdo formë asistence që më parë i ishte caktuar. Sipas rrëfimit të saj, autoritetet jo vetëm që nuk i kanë ofruar zgjidhje, por janë treguar edhe indiferentë.
Elsa kujton një moment të rëndë kur, në një nga tentativat për të kërkuar ndihmë, një përfaqësues i shtetit i është shprehur se “nëse nuk i pëlqen gjendja, mund të hidhet në lumin Gjanica”. Ajo shtoi se ndjen se është harruar nga sistemi dhe e braktisur nga çdo institucion që duhet të kujdesej për qytetarët në nevojë.
Ajo kërkoi ndihmë nga qytetarët e ndershëm dhe institucionet publike. Jo për mëshirë, por për të pasur të drejtën për të jetuar me dinjitet dhe për të ndihmuar bashkëshortin që vuan në spital.
Rasti i çiftit Mustafaj është një simbol i dhimbshëm i pabarazisë sociale që ekziston në shoqërinë shqiptare. Në të njëjtën lagje ku jetojnë familje të pasura, gjendet një shtëpi ku heshtja, sëmundja dhe mungesa e ushqimit janë përditshmëria.
Në fund të këtij raportimi, apeli është i qartë: autoritetet duhet të ndërhyjnë me urgjencë për të trajtuar rastin. Sepse në Shqipërinë e vitit 2025, nuk mund të ketë më njerëz që lihen në mëshirë të fatit, ndërkohë që vetëm disa metra larg jetojnë bashkëqytetarë në luks dhe bollëk.
