Vrasja e 16-vjeçares Xhesika Malaj, të cilës babai i mori jetën, pasi donte të mbronte nënën e saj, ka tronditur Italinë. Reagimet kanë qenë të shumta. Ndërsa është rikthyer edhe njëherë në vëmendje një krim të ngjashëm të ndodhur në Itali dy vite më parë.
Kujtojmë se19-vjeçari Mirko Farci u vra në maj 2021, për të mbrojtur nënën e tij Paola Piras nga sulmi i të dashurit të saj Shaid Masih. Sot, pas dy vitesh, nëna e tij Paola Piras i ka shkruar një letër shqiptares Tefta Malaj që mbeti e plagosur nga bashkëshorti, publikuar nga Corriere.
Ajo i kërkon Teftës të jetë e fortë dhe mos të ndihet fajtore. Sipas saj, fajtorë janë vetëm ata meshkuj që nuk pranoj që nuk pranojë ndarjen, por kryejnë masakra të tilla.
“E dashur Tefta, nuk të njoh, por në njëfarë mënyre fati – fati i keq – na bën të afërme të dyjave. E di që secili kalon dhimbjen në mënyrën e vet, por mendoj se e di se çfarë ndjen. E di sepse kam kaluar në të njëjtën errësirë si ju. Më 11 maj, dy vjet më parë, djali im Mirko u përpoq të më mbronte nga njeriu i dhunshëm që e kisha dashur dhe të cilin më pas e kisha lënë dhe e denoncova, kur historia jonë ishte bërë një burg për mua.
Atë 11 maj ai u shfaq në agim i armatosur me hakmarrjen e tij. Dhe filloi të më godiste me thikë: një, dy, tre, 18 herë. Isha në buzë të vdekjes, në koma, për 40 ditë. Kur u zgjova, instinkti im pyeti për të, për Mirkon, dhe veshët e mi dëgjuan fjalët më të patregueshme për një nënë: “Mirko nuk ia doli”. Falënderoj çdo ditë diellin që ka fshirë kujtimet e asaj që ndodhi, sepse nuk duroja të kujtoja djalin tim që vdiq. Mirko si vajza jote Xhesika. Dy fëmijë humbën jetën për të na mbrojtur nga burrat e dhunshëm. Kam menduar shumë herë për këtë lloj meshkujsh. Nuk jeni në gjendje të përballoni braktisjen? A mendoni se nuk mund të jetoni më pa gruan që ju la? Nëse kjo është shkatërruese për ju, atëherë vrisni veten”,
“E dashur Tefta, të uroj të jesh më e fortë dhe më e përgjegjshme se unë. Të mos shkoj në të njëjtën mënyrë si unë. Jam në mëshirën e një dhimbjeje që ndryshon dhe me kalimin e kohës bëhet më e thellë, sikur të kishte rrënjë gjithnjë e më të fuqishme në jetën time.
Ndonjëherë mjafton një parfum, një ngjyrë, një detaj i vogël për të rrjedhur një lumë kujtimesh që më çojnë tek ai, tek Mirkoja im. Ndonjëherë janë shprehjet e vëllait të tij të vogël, gjestet e tij që më kujtojnë ”.
Më tej ajo ka dhe një këshillë për nënën e plagosur shqiptare. Duke i kërkuar që të mos mbaj brenda vetes përgjegjësi që e vrasin nga pak. Por, veç të lutet që vajza e saj të prehet e qetë dhe të kërkojë drejtësi.
“Mos mbaj mbi supe përgjegjësitë që nuk i ke. Ndjenjat e fajit janë një mundim i përhershëm dhe do të jetë e pamundur që gjithmonë t’i largosh ato, por duhet të përpiqesh që të mos lejosh që e keqja të fitojë dy herë. Nuk isha unë dhe nuk ishe as ti që deshe dhe bëre atë që na ndodhi. Fajin e kanë ata që vranë, ata që nuk dinë arsye tjetër veç dhunës . Është absurde dhe e padrejtë që na bjerë ne pesha mbi supe.
“Shpresoj që askush të mos të të hedhë fajin ty, që të të vendos në një nivel me vrasësin. Me mua e kanë bërë disa herë. Faji im, tha dikush, sepse pas ndarjes jo vetëm që kam qenë nënë dhe shenjtore, por kam hyrë në historinë e gabuar me një burrë të dhunshëm, për më tepër një pakistanez . Faji im që do ta kisha kërkuar. Kam lexuar që keni një djalë tjetër, mbajeni sa më afër dhe kultivoni e mbani të gjalla kujtimet e Xhesikës”, përfundon ajo letrën.
