Banorët e Lagjes Rilindja përballen me rrugë të dëmtuara, kanalizime të papërfunduara dhe mungesë totale reagimi nga institucionet përballë pasojave të përmbytjeve të fundit.
Lagjja Rilindja në qytetin e Vlorës, që ndodhet pas shkollës së naftës, vazhdon të vuajë pasojat e përmbytjeve të ndodhura në muajt Tetor dhe Nëntor. Sipas banorëve, zonat e prekura u kthyen në një terren të pakalueshëm, ku automjetet u dëmtuan rëndë dhe infrastruktura u degradua në mënyrë alarmante. Megjithë pritjet për ndërhyrje, institucionet nuk kanë arritur të ofrojnë zgjidhje afatgjata.
Në muajt pasardhës, autoritetet ndërhynë me punime për kanalizimet e reja, por ndërhyrjet mbetën përgjysmë dhe pa asnjë kontroll cilësie. Gropat e hapura dhe rrugët e dëmtuara po e bëjnë të pamundur jetesën në këtë zonë. Problemet me ndërtimet e vjetra janë lënë gjithashtu pas dore, duke përkeqësuar më tej kushtet e banimit për shumë familje.
“Dëshiroj të bëj një ankesë. Kam dashur që ta bëj dhe te faqa e bashkëqeverisjes.al por nuk kam mundur ta përfundoj dot sepse më tregon që duhet ta bëj nëpërmjet e-albania, dhe disa kredenciale nuk i mbaj mend. Jam një banore e Lagjes Rilindja, në qytetin e Vlorës, pas shkollës së naftës. Në muajin Tetor-Nëntor lagja jonë ishte ndër lagjet që u dëmtua më shumë nga përmbytja, pothuajse të gjitha makinat u përmbytën. Në muajin Janar-Shkurt në mos gaboj, në lagje u bënë punime për kanalizimet e reja… Nuk po flas për punimet në pallatet ekzistuese ose të Enverit që janë të bëra në mënyrë SKANDALOZE. Por u bë kaq shumë kohë dhe askush nuk e merr mundimin që të vijë t’i rregullojë. Tani seç kanë hapur dhe një gropë tjetër që mirë makinat u bënë copa-copa. Por është bërë e pamundur jetesa dhe kalimi aty. Para disa ditësh një i moshuar duhej ta merrte ambulanca dhe nuk kishte se ku të hynte e ku të dilte, u detyruan disa banorë që i ndihmuan ta zbrisnin… Të lutem, a mund ta publikosh, anonime.”
Rasti i përshkruar më sipër nxjerr në pah një realitet të dhimbshëm: dështimin institucional për t’u kujdesur për nevojat bazë të qytetarëve. Kjo situatë nuk është vetëm një çështje infrastrukture, por një krizë e vërtetë sociale dhe humane që kërkon ndërhyrje urgjente.
Ndërsa rrugët mbeten të pakalueshme dhe shëndeti i banorëve vihet në rrezik, heshtja e institucioneve është një alarm për gjithë shoqërinë. Nevoja për përgjegjësi, transparencë dhe veprim konkret është më e madhe se kurrë. Zgjidhja nuk mund të vijë nga pritja, por nga një mobilizim real i strukturave shtetërore.
Kjo ankesë duhet të shërbejë si një thirrje alarmi për të gjitha nivelet e qeverisjes lokale dhe qendrore. Qytetarët nuk duhet të ndihen të braktisur, veçanërisht kur bëhet fjalë për sigurinë dhe dinjitetin e tyre. Vëmendja e duhur dhe reagimi i menjëhershëm janë domosdoshmëri për t’i rikthyer normalitetin një lagjeje që ka humbur durimin.
