Vizitat e shpeshta të F. J. Shtrausit në Shqipëri synonin të bindnin shqiptarët në pranimin “de jure” të një kredie të madhe gjermane, me shlyerje afatgjatë, me të cilën do të ndërtohej në Shqipëri midis të tjerave edhe industria farmaceutike me bazë bimore, industri që vetë gjermanëve, që e kishin ndërtuar atë nga të parët në Evropë, u kishte sjellë fitime kolosale, industri që kërkohej nga të gjitha tregjet në botë dhe që Shqipëria për rastësi ishte nga vendet e rralla që mund të investonte në këtë fushë, pasi konfiguracioni i saj gati 80% malor, me një florë jashtëzakonisht të pasur, i përgjigjej projektit “Shtraus”.
Çuditërisht udhëheqja komuniste, siç pohon kryeministri shqiptar Adil Çarçani në Maj 1986 në bisedën kokë më kokë me F. J. Shtraus në Tiranë se “Shqipëria do të ketë përfitime ekonomike, teknike e teknologjike shumë të mëdha”, pra këtë të vërtetë ua fshehu shqiptarëve, madje edhe sot e kësaj dite, nuk është bërë e qartë përse iu vu shkelmi shansit “Shtraus”, nga se u trembën politikanët shqiptarë, aq më tepër që gjermanët si fillim nuk e kushtëzuan dhënien e kredisë 10-vjeçare as me vendosjen e marrëdhënieve diplomatike!!
Delegacioni qeveritar me Foto Çamin në Bon, u bë shkak për ndërprerjen e plotë të bisedimeve pas këmbënguljes për Kushtetutën, që i ndalonte në marrjen e kredive.
Por edhe vetë gjermanët, shumë vite pas iniciativës Shtraus për “modelin shqiptar”, nuk këmbëngulën në këtë bashkëpunim, ndonëse interesat vazhdonin të ishin të njëjta, pasi edhe Shqipëria, edhe Gjermania, si dy vende të vetme në Evropë, vazhdonin të ishin të copëtuara, duke pasur jashtë atdheut mëmë më shumë se gjysmën e territorit të tyre.
