Profesorët Martin Bazant dhe John Bush nga Instituti prestigjioz i Teknologjisë së Masaçusetsit thonë se ‘rregulli i gjashtë këmbëve’ që inkurajon njerëzit të distancohen në publik nuk ka asnjë bazë të fortë shkencore.
Ata shpjeguan se rreziku i ekspozimit ndaj koronavirusit në ambiente të mbyllura është i njëjtë pavarësisht nëse njerëzit janë gjashtë metra apo 60 metra larg, dhe se ky rrezik është i ulët në hapësira të ajrosura mirë.
Bazant dhe Bush zhvilluan një model për të llogaritur rrezikun e ekspozimit në ambiente të brendshme bazuar në kohën e kaluar brenda, filtrimin dhe qarkullimin e ajrit, imunizimet, aktivitetin e frymëmarrjes, variantet dhe përdorimin e maskave.
Ky koronavirus është një pneumoni infektive që u shfaq për herë të parë në Ëuhan China në 2019, por që prej asaj kohe është përhapur në të gjithë botën – dhe ka qëndruar për më shumë se një vit.
Kur filloi të mbahej për herë të parë zyrtarët e shëndetësisë njoftuan shpejt protokollet për të mbajtur larg virusin dhe kjo përfshinte distancimin shoqëror.
Për shkak se koronavirusi udhëton me anë të pikave të frymëmarrjes të nxjerra nga dikush që është i infektuar, CDC rekomandon që njerëzit të qëndrojnë të paktën gjashtë metra larg – por MIT thotë se distanca nuk është faktor ndikues.
Studiuesit zhvilluan një model për të llogaritur rrezikun e ekspozimit në ambiente të brendshme bazuar në kohën e kaluar brenda, filtrimin dhe qarkullimin e ajrit, imunizimet, aktivitetin e frymëmarrjes, variantet dhe përdorimin e maskave.
Dhe ata zbuluan se nuk është distanca shoqërore që i mban njerëzit të sigurt, por është sasia e kohës që ata kalojnë në një vend të mbyllur.
Shpesh herë hapësira është mjaft e madhe, ventilimi është mjaft i mirë, sasia e kohës që njerëzit kalojnë së bashku është e tillë që ato hapësira mund të funksionojnë në mënyrë të sigurt.
“Unë mendoj se nëse përdorni numrat, edhe tani për shumë lloje hapësirash do të kuptoni se nuk ka nevojë për kufizime të shfrytëzimit.”
