Evdokia Tsagli, ish-lojtarja e Big Brother, në Greqi u plagos rëndë nga sforcimi i tepërt që bëri për t’u çliruar nga vagoni i trenit ku gjendej.
Ajo po udhëtonte në vagonin e 3 të trenit së bashku me miqtë e saj. Ata ishin ndër fatlumët që ia dolën të shpëtonin, por sigurisht që morën lëndime.
Në udhëtimin dhjetë minutash me tren drejt vdekjes, asnjë nuk i parashikoi tmerret që do të pasonin.
“Isha në vagonin tre, në të cilën ishte një vajzë tjetër me macen e saj. E çuam në shëtitje lart e poshtë dhe luajtëm me të. Ne qeshnim. Ku mund ta imagjinonim se çfarë do të ndodhte disa minuta më vonë?”tha ajo.
Në momentin e përplasjes, Evdokia Tsagli kishte arritur të shpëtonte nga vagoni i saj. Ata që ishin në korridor u hodhën dhe u vranë ose u plagosën rëndë.
“Sapo u ula në sedilje, ndjej kthimin e vagonit dhe godas me forcë ballin dhe hundën në një sipërfaqe të fortë. Përkulem instinktivisht për të mbrojtur trupin tim. Britmat dëgjoheshin gjithandej dhe të paktë janë ata që arrijnë të ruajnë gjakftohtësinë. Menjëherë merr flakë dhe ndjej flakët mbi mua. Më digjen flokët”, përshkruan Evdokia Tsagli.
Paniku është fjalë shumë e vogël për të përshkruar atë që ndodhi në vagonin 3 menjëherë pas përplasjes. E vetmja gjë e sigurt, thotë Evdokia Tsagli, është se instinkti i mbijetesës funksionoi.
“Ne po kërkonim një mënyrë për të zbritur nga vagoni. Papritur gjejmë një rrugëdalje përmes mbeturinave dhe më pas kuptojmë se distanca që na ndan nga toka ishte e barabartë me dy kate të një pallati. Çfarë kishte ndodhur? Një tjetër vagon ishte nën vagonin tonë.
Në panikun e tyre, disa pasagjerë filluan të hidheshin në boshllëk pa llogaritur distancën. Ata fluturuan dhe ne nuk dëgjuam më zëra. Nuk e di se çfarë ka ndodhur me këta njerëz. A mbijetuan? A u plagosën dhe u shuan? Sinqerisht nuk e di”, u shpreh ajo.
Më pas e reja ishte në dilemë: “Duhej të vendosja nëse do të digjesha apo do të thyeja kockat duke rënë në zbrazëti, për të shpëtuar veten.
Unë zgjodha të hidhem, por u përpoqa të zvogëloj lartësinë. Unë fjalë për fjalë u ngjita në sipërfaqet e jashtme të vagonit për aq kohë sa munda të paktën të mbahesha dhe më pas hodha xhaketën time poshtë për të rënë mbi të për të zvogëluar rrezikun e rënies. Fatkeqësisht, rashë në një gur dhe theva legenin.
Të plagosur kanë mbetur edhe ata që arritën të më ndiqnin. Por për shkak të adrenalinës, e cila çon në një reagim të menjëhershëm fizik, ata nuk ndjenin dhimbje. U ngritëm dhe filluam të vrapojmë pa e ditur se ku po shkonim. Thjesht vrapuam dhe i dhamë kurajo njëri-tjetrit, duke falënderuar Zotin që jemi gjallë” përfundon Evdokia Tsagli.
