Studiuesit besojnë se kanë identifikuar kalorësit më të vjetër, ndërsa kërkonin për ndryshime të vogla në strukturën skeletore të mbetjeve të lashta njerëzore.
Ekipi, nga Universiteti i Helsinkit dhe Kolegji Hartwick në Nju Jork, analizoi më shumë se 200 individë Yamnaya, skeletët e të cilëve datonin që në vitin 3000 para Krishtit, fillimi i epokës së bronzit. Ky grup, fillimisht nga zona rreth Ukrainës dhe Rusisë perëndimore, u përhap në të gjithë Evropën dhe mendohej të ishte shumë i suksesshëm në zbutjen e kuajve.
Ekspertët identifikuan pesë individë, që kishin provat më të ‘besueshme’ për të qenë kalorës. Mbetjet e tyre skeletore u zbuluan nga tuma varrimi parahistorike në Rumani, Bullgari dhe Hungari. Një analizë e eshtrave të tyre zbuloi se të gjitha kishin të paktën katër nga gjashtë tipare skeletore që kishin ‘sindromën e kalërimit’, raporton Daily mail.
Shenjat e dukshme ishin në legen dhe femur. Disa individë kishin gjithashtu shtrembërim vertebral të shkaktuar nga pesha, shenja që zakonisht vuanin nga kalorësit. Një kalorës gjithashtu kishte lëndime në rruazat sakrale, një kockë e madhe në formë trekëndore e vendosur pak mbi bishtin.
Përshkrimet e mëvonshme të kalorësve të epokës së bronzit zakonisht tregojnë një pozicion të quajtur “ulëse karrige”. Ky stil përdoret kryesisht kur hipni pa shalë të mbushur për të shmangur shqetësimin e kalit dhe kalorësit. Këtu këmbët ushtrojnë presion të vazhdueshëm për t’u kapur pas shpinës së kalit dhe ka nevojë për balancim të vazhdueshëm.
